– Ναι, ναι τι περίεργο πλάσμα Κοινωνικέ!
– Πρέπει να το έχω ξαναδεί αυτό! Να το έχω ξαναδεί λέω!
– Καλά υπάρχει και κάτι που δεν έχεις δει εσύ, χα, χα… Ζωτικέ! Πάμε να δούμε από κοντά μήπως χρειάζεται βοήθεια. Τι λέτε φίλοι μου;
– Ναι, ναι πάμε!!
– Με προσοχή όμως μήπως -μήπως λέω- και απλά κοιμάται! Μην το ενοχλήσουμε!
– Τι πλάσμα είσαι εσύ;
– Αμάν, αμάν αυτό το πλάσμα κλαίει!!
– Κάντε ησυχία -ησυχία λέω!- να ακούσουμε τι έχει να μας πει!!
– Σνιφ, σνιφ… ποιοι είστε εσείς τι θέλετε από εμένα;;
– Να σε γιατρέψουμε θέλουμε… αν είσαι χτυπημένο!
– Να σε ταΐσουμε, ναι, ναι, θέλουμε… αν είσαι πεινασμένο!
– Να σε βοηθήσουμε θέλουμε γενικά! Ααα… Κατάλαβες -κατάλαβες λέω;- τώρα μικρό μας πλασματάκι… και τόσο… εύθραυστο;; Λέω…
– Σνιφ… Καλά δεν έχετε ξαναδεί πλάσμα σαν και μένα;;
– Όχι! Μοιάζεις με κάτι πλάσματα που έχουμε εδώ γύρω στο δάσος μας, αλλά, δεν είναι… σαν και εσένα!…
– …δεν έχουν τόσο μαραμένα τα φτερά τους!… Όχι, όχι…
– …ούτε και τόσο υγρά και λυπημένα -λυπημένα λέω…- τα μάτια τους… θα έλεγα κι εγώ…!
– Το πρόβλημα μου δεν είναι ούτε το ότι έχω χτυπήσει, ούτε το ότι πεινάω, ούτε, ούτε, ούτε…
-(Και οι τρεις φίλοι μαζί) Τότε ποιο είναι;;;
– Με πονάει η καρδούλα μου… σνιφ, σνιφ… Με πονάει!!
-(Και οι τρεις φίλοι μαζί) Η καρδούλα σου;;; Γιατί πλασματάκι Χρωματιστό;;;
– Γιατί, σνιφ, γιατί… η καρδούλα μου είναι ευαίσθητη…!! Πονά γιατί έχει τόσα πράγματα να δώσει και δεν μπορεί… Κανένας δεν τα θέλει πια… Σνιφ…
– Ωχχ… ξέρω για τι πράγμα μιλάς! Κουράγιο! Πρέπει να κοιτάς μπροστά και να κάνεις υπομονή! Μην αφήσεις τον εαυτό σου να λυγίσει! Μόνο αυτός μπορεί πραγματικά να σε βοηθήσει! Πάντα να πιστεύεις πως υπάρχουν πλάσματα που μπορούν και θέλουν να πάρουν αυτά που έχεις να τους δώσεις! Συμφωνείτε φίλοι μου;!
– Και βέβαια, ναι ναι! Αυτά τα έχουμε πει πόσες φορές μεταξύ μας! Εσύ έχεις πολύχρωμα φτερά! Άνοιξε τα και πέταξε! Μη κάθεσαι στη γη. Εσύ γεννήθηκες για να πετάς ελεύθερο…
– …να πηγαίνεις από λουλούδι σε λουλούδι και να του δίνεις Ζωή -Ζωή λέω! Ξέρω τι πλάσμα είσαι! Ξέρουμε τι πλάσμα είσαι! Και τι δεν έχουν κάνει για εσένα! Τι τραγούδια πλουμιστά, τι ζωγραφιές αρωματικές… και τι δεν έχουν φτιάξει όλα τα πλάσματα του δάσους! Είσαι μια από τις μεγαλύτερες εμπνεύσεις τους!!!
-(Και οι τρεις φίλοι μαζί)
Ζωήρεψε και αφουγκράσου την αγάπη!
Σε όλου του δάσους τη ζεστή αγκαλιά και χόρεψε!
Νιώσε με όλο σου το είναι το σημάδι!
– Ευχαριστώ σας φίλοι μου! Μπορώ να σας λέω έτσι; Τι θα έκανα χωρίς εσάς τούτη τη στιγμή δεν ξέρω! Στερεύουνε τα δάκρια, λυτρώνετε η ψυχή μου!
-(Και οι τρεις φίλοι μαζί)
Αρκεί να ζούνε σ’ αυτό ταπεινά και να το αγαπάνε!
Εμείς είμαστε φίλοι με όλα τα πλάσματα του δάσους!
Αρκεί να συμπεριφέροντε αρμονικά κι αυτό το ίδιο να εκτιμάνε!
–
Με αγάπη στηρίξατε την πληγωμένη την καρδιά μου!
Κι εγώ -κοιτάξτε με!- ξαναπετώ, στου ήλιου τις ακτίνες!
Στα λουλούδια πάω να δώσω φιλιά, του δάσους σερπαντίνες!
-(Και οι τέσσερις φίλοι μαζί, χορεύοντας και τραγουδώντας!)
ποτέ στα πόδια μην το βάζετε σας το λέμε, απ’ την ψυχή μας ενωμένα!
Πλάσματα του δάσος μας γίνετε, συνοδοιπόροι λαμπεροί και ταπεινοί
γιατί η αγάπη είναι απλή, μα τόσο τόσο πολύ όμως ξεχωριστή!
Η φυσικότητα και η ιδιαιτερότητα της, την κάνει μοναδική!
Βάλσαμο καρδιάς είναι και με γλώσσα παιδική!
Θυμηθείτε την απλά στα χρόνια της πρώιμης νιότης σας!
Το γέλιο και τη χαρά της άγουρης ωριμότης σας!
Χορέψτε, γελάστε, συντροφεύστε
του δικού σας δάσους πλάσματα!
Συμπαρασταθείτε και τραγουδήστε
του όλου δάσους θαύματα!
Οι παραμυθευτάδες μας
Κοινωνικός : ένα απλό, μικρό και ταπεινό μυρμηγκάκι
Αποφασιστικός : ένα απλό, μικρό και ταπεινό σκαθαράκι
Ζωτικός : ένα απλό, μικρό και ταπεινό σκουληκάκι
Χρωματιστό πλάσμα : μία απλή, μικρή και ταπεινή πεταλουδίτσα
ΔΕΣΠΟΙΝΑ 