Είναι στιγμές…
που θέλεις να ανοίξει η γη να σε καταπιεί…
Να σταματήσει ο χρόνος να κυλά,να σταματήσεις να χάνεις αυτούς που αγαπάς…
Ένα μεγάλο γιατί σε κατακλύζει…κι ενώ είσαι σίγουρος πως υπάρχει λόγος δεν μπορείς ακόμη να τον δεις…
Δεν μπορείς να καταλάβεις.Γιατί είσαι πολύ μικρός…ασήμαντος…και τα γεγονότα σε ξεπερνάνε…
Προσπαθείς να σκέφτεσαι θετικά…προσπαθείς να ζήσεις όσες στιγμές έμειναν…Μα είναι τόσο δύσκολο ο άνθρωπος να μην κάνει όνειρα…
Σου κόβονται τα φτερά…
Ακόμη κι αν το καταφέρεις για λίγο μετά ξαναπέφτεις στα ίδια…
Δεν μπορείς να μιλήσεις…είναι τόσο ανώτερος ο σκοπός…και τόσο λίγος εσύ.
Έκεί που ένιωθες πως όλα τα μπορούσες,πως όλα θα πάνε καλά ξαφνικά νιώθεις εύθραυστος…η δύναμή σου θα φύγει…
Τι νόημα έχει λοιπόν…να αγαπάς,να νοιάζεσαι,να δίνεις τον εαυτό σου και το τέλος να είναι πάντα ίδιο…
Απλά με διαφορετική μορφή κάθε φορά..Είτε ηθελημένα είτε άθελα…Η εγκατάλειψη…
Αυτός έιναι ο κύκλος των ανθρώπινων σχέσεων…
Πληγώνεσαι και πληγώνεις…
Κι εκεί που νόμιζες πως βρήκες το κομμάτι του παζλ που έλειπε,ξαφνικά το χάνεις πάλι…
Αν έχετε κάποιον δίπλα σας μιλήστε του,αγκαλιάστε τον,φιλήστε τον,πείτε του πόσο μοναδικός είναι και πόσο πολύ τον αγαπάτε!
Γιατί η ζωή είναι μικρή και οι στιγμές λίγες…Τίποτα δεν είναι αυτονόητο! Τίποτα δεν είναι δεδομένο!
Δείξτε τα συναισθήματα σας! Κι αν σας χτυπήσουν δεν πειράζει…Θα ξανασηκωθείτε…και τουλάχιστον θα ξέρετε πως κανατε ότι μπορούσατε!
Ήσασταν αληθινοί και δώσατε το καλύτερο!
Υπάρχει κι η περίπτωση όμως να υπάρχει ανταπόκριση! Και τότε όλα είναι υπέροχα! ότι δυσκολίες και να έρθουν θα έχετε κάποιον δίπλα σας,θα παίρνετε δύναμη από εκείνον και θα τα αντιμετωπίζεται όλα μαζί!
Γιατί η αγάπη μας αποσπά από τη βαρβαρότητα της ζωής!!!!
ΔΕΣΠΟΙΝΑ 